www.kresowiak.fora.pl

kresowiak

Sokal (ukr. Сокаль) - miasto na Ukrainie, na Wołyniu, nad Bugiem, w obwodzie lwowskim, w rejonie sokalskim, do 1951 w Polsce, do 1945 w województwie lwowskim, w powiecie sokalskim, do 1951 część Sokala (wieś Żwirka) w województwie lubelskim; około 21,5 tys. mieszk. (2007).
Do roku 1914 linia kolejowa oraz przejście graniczne Galicji i Rosji.
Miasto założone przez księcia mazowieckiego Ziemowita w 1424 roku na prawie magdeburskim.
Pierwsze wzmianki o Sokalu pochodzą z XI w., jako o ważnym mieście w księstwie włodzimierskim. W 1366 r. dostało się pod panowanie Polski piastowskiej. W 1410 r. weszło w skład województwa bełskiego.
2 sierpnia 1519 klęska wojsk polsko-litewskich pod wodzą hetmana wielkiego litewskiego Konstantego Ostrogskiego w bitwie pod Sokalem z Tatarami. Fryderyk Herburt bronił przed Tatarami w otwartym polu miasta Sokal, swoją walkę zakończył bohaterską śmiercią w Bitwie pod Sokalem, zostawiając pięcioro dzieci, Elżbietę, . Polski poeta okresu baroku Mikołaj Sęp-Szarzyński w kilkadziesiąt lat później poświęcił Fryderykowi swój poemat "Pieśń o Fridruszu, co pod Sokalem zabit",
Po pierwszym rozbiorze znalazło się w zaborze austriackim, w prowincji Lodomeria.
19 października 1918 Sokal znalazł się w Zachodnioukraińskiej Republice Ludowej, następnie w granicach Polski. W okresie międzywojennym znajdował się w województwie lwowskim, w powiecie sokalskim. Od 1939 r. należał do ZSRR, a od 1941 do Generalnego Gubernatorstwa. Od 1944 część Sokala (wieś Żwirka) należała do Polski, po czym od 15 lutego 1951, w ramach umowy o zamianie granic do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej będącej częścią ZSRR.
Klasztor bernardynów w Sokalu był miejscem kultu Matki Bożej Sokalskiej. Po II wojnie światowej święty obraz został przeniesiony do Sanktuarium w Hrubieszowie a klasztor zamieniony na więzienie o zaostrzonym rygorze.

kresowiak

Określenie miasto miało w latach międzywojennych trojakie znaczenie. Mogło odnosić się wyłącznie do charakteru prawnego miejscowości (a więc typu jednostki administracyjnej), co nie znaczyło automatycznie że "miasto administracyjne" faktycznie posiadało prawa miejskie. Podstawą zaliczenia danej miejscowości do grupy miast było tzw. kryterium administracyjne, jako najwięcej odpowiadające rozwojowi stosunków i życia.
Mimo że większość miast prawnych prawa miejskie posiadała, wiele z nich miało zaledwie prawa miasteczka a niektóre miasta (Nisko, Borysław, Tustanowice) były wręcz wsiami [1].

Odwrotnie wiele miasteczek a nawet 11 miast (np. Dynów, Bircza, Dubiecko itd.) - a więc faktycznie posiadających prawa miasteczka bądź prawa miejskie - były gminami wiejskimi (chodzi tu o gminy jednostkowe sprzed komasacji w gminy zbiorowe w 1934 roku) [1]. Jednostki te w ogólnych publikacjach nie są zaliczane do miast (a więc nie wpływają na liczbę miast województwa), co jednak lekceważy fakt posiadania praw miasteczka/praw miejskich (poniższa tabela je uwzględnia z zachowaną dystynkcją).

Wreszcie, niektóre miejscowości posiadały w nazwie wyraz Miasto - pisany wielką literą - mimo braku praw miejskich (np. Pruchnik Miasto, Waręż Miasto, Tartaków Miasto). Wyraz ten stanowił integralną część nazwy miejscowości (choć nie przesądzał bynajmniej jej charakteru topograficznego) aby odróżnić ją od innej (topograficznie wiejskiej) miejscowości o identycznej nazwie w tej samej okolicy (np. Pruchnik-Wieś, Waręż-Wieś, Tartaków-Wieś) [1].

W poniższej sortowalnej tabeli umieszczono wszytkie miasta i miasteczka województwa lwowskiego obu typów z podziałem na charakter prawny (rodzaj jednostki administracyjnej) i przywileje (prawa miejskie/miasteczka).

Stan ludności: na 30 września 1921 roku (niezależnie od statusu jednostki w 1921 roku)

Główne źródło: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIII - Województwo Lwowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
Źródła uzupełniające: Dzienniki Ustaw, przedstawione w przypisach

kresowiak

Powiat sokalski - powiat w województwie lwowskim, istniejący w okresie II Rzeczpospolitej, z siedzibą w Sokalu. 1 sierpnia 1934 r. dokonano nowego podziału powiatu na gminy wiejskie [1].

Gminy wiejskie w 1934 r.
- gmina Bełz
- gmina Chorobrów
- gmina Krystynopol
- gmina Korczyn
- gmina Parchacz
- gmina Skomorochy
- gmina Tartaków Miasto
- gmina Waręż Miasto

Miasta

- Sokal
- Bełz

W 1945 roku do przywróconego woj. lubelskiego przyłączono północne skrawki powiatu rawskiego (gminy Lubycza Królewska, Uhnów i Tarnoszyn) i wschodnie powiatu sokalskiego (gminy Krystynopol, Chorobrów, Waręż i Bełz) z woj. lwowskiego [2][3].

kresowiak

Gmina Chorobrów – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1951 [3][4] w woj. lwowskim/lubelskim. Siedzibą gminy był Chorobrów, a następnie Zabuże, położone na terenie gminy Krystynopol (obecnie są to wsie na Ukrainie; Хоробрів; Забужжя) [5].
Gmina zbiorowa Chorobrów została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie sokalskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin (wsi): Bojanice, Chorobrów, Hatowice, Konotopy, Mianowice, Moszków, Nuśmice, Opulsko, Sawczyn, Starogród, Szmitków, Tudorkowice, Uhrynów i Wojsławice [6].
W 1943 roku gmina składała się z 16 gromad: Bojanice, Chorobrów (Хоробрів), Cieląż (Теляж), Hatowice, Horodłowice, Konotopy, Mianowice, Moszków, Opulsko (Опільсько), Pieczygóry, Sawczyn (Савчин), Starogród, Szmitków, Tudorkowice (Тудорковичі), Ulwówek (Ульвівек) i Wojsławice (Войславичі) [5]. W 1944 roku gminę przyłączono do powiatu hrubieszowskiego w woj. lubelskim[5].
Na terenie gminy Chorobrów znajdował się w latach 1944-1951 najdalej na wschód wysunięty punkt Polski, położony u kolana Bugu na północny wschód od Ulwówka (najdalej na wschód wysuniętej miejscowości Polski) – 50°33' N 24°19' E.
Gmina została zniesiona w dniu 28 maja 1951 roku w związku z odstąpieniem niemal całego jej obszaru Związkowi Radzieckiemu (bez niewielkiego skrawka między Honiatynem a Zaręką, który pozostał w Polsce i został włączony do gminy Dołhobyczów [7]) w ramach umowy o zamianie granic z 1951 roku [8].

kresowiak

Gmina Krystynopol – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1951 [3][4] w woj. lwowskim/lubelskim. Siedzibą gminy był Krystynopol (obecnie jest to miasto Ukrainie o nazwie Czerwonogród; Червоноград).
Gmina zbiorowa Krystynopol została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie sokalskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin (wsi): Bendiuchy, Boratyn, Dobraczyn, Głuchów, Klusów, Krystynopol, Madziarki, Nowy Dwór, Ostrów, Poturzyca, Zawisznia i Żabcze Murowane [5].
W 1943 roku gmina składała się z 11 gromad: Boratyn (Борятин), Dobraczyn (Добрячин), Klusów, Krystynopol (Червоноград), Madziarki, Nowy Dwór, Ostrów (Острів), Zabuże (Забужжя; także siedziba gminy Chorobrów), Zawisznia (Завишень), Żabcze i Żwirka (lewobrzeżna część Sokala; Жвирка) [6]. W 1944 roku nieco mniejszą (niż w 1939 roku [7]) gminę przyłączono do powiatu hrubieszowskiego w woj. lubelskim [6].
Gmina została zniesiona w dniu 28 maja 1951 roku w związku z odstąpieniem jej obszaru Związkowi Radzieckiemu w ramach umowy o zamianie granic z 1951 roku [8] Była to jedyna z 7 wiejskich gmin dotkniętych korektą [9], która w całości została włączona do ZSRR [10]).
Przypisy
1. ↑ W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską; w 1951 roku włączona do ZSRR.
2. ↑ Spis ludności z 14 lutego 1946 roku
3. ↑ do 27 maja 1951 roku
4. ↑ jako gmina jednostkowa gmina Krystynopol istniała także wcześniej
5. ↑ Dz. U. z 1934 r. Nr 64, poz. 554 - Podział powiatu sokalskiego w województwie lwowskiem na gminy wiejskie.
6. ↑ 6,0 6,1 Akta gminy Krystynopol - Archiwum Państwowe w Lublinie Oddział w Chełmie
7. ↑ Obszary na południe od Sołokii z m.in. Głuchowem oraz na wschód od Bugu z m.in. Poturzycą włączono do ZSRR
8. ↑ Dz. U. z 1952 r. Nr 11, poz. 63
9. ↑ gminy Bełz, Chorobrów, Dołhobyczów, Krystynopol, Uhnów, Tarnoszyn i Waręż
10. ↑ Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku (rozdział II – Terytorium i podział administracyjny). Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania, 2005.

kresowiak

Gmina Korczyn – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1939 [2] w woj. lwowskim. Siedzibą gminy był Korczyn (obecnie wieś na Ukrainie; Корчів).
Gmina zbiorowa Korczyn została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie sokalskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin (wsi): Byszów, Hoholów, Jastrzębica, Korczyn, Poździmierz, Radwańce, Rożdżałów, Rzeszowice, Torki i Zboiska [3].
We wrześniu 1939 roku obszar gminy został zajęty przez wojska radzieckie a od 1941 roku znajdował się pod okupacją niemiecką (Generalne Gubernatorstwo). W 1944 roku gmina weszła w skład ZSRR; znajduje się obecnie w rejonie sokalskim w obwodzie lwowskim na Ukrainie.
Przypisy
1. ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej poza granicami Polski.
2. ↑ jako gmina jednostkowa gmina Korczyn istniała także wcześniej
3. ↑ Dz. U. z 1934 r. Nr 64, poz. 554 - Podział powiatu sokalskiego w województwie lwowskiem na gminy wiejskie.

kresowiak

Gmina Parchacz – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1939 [2] w woj. lwowskim. Siedzibą gminy był Parchacz (obecnie wieś na Ukrainie o nazwie Międzyrzecze; Межиріччя).
Gmina zbiorowa Parchacz została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie sokalskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin (wsi): Horodyszcze Bazyljańskie, Parchacz, Sielec, Wołswin i Zawonie [3].
We wrześniu 1939 roku obszar gminy został zajęty przez wojska radzieckie a od 1941 roku znajdował się pod okupacją niemiecką (Generalne Gubernatorstwo). W 1944 roku gmina weszła w skład ZSRR; znajduje się obecnie w rejonie sokalskim w obwodzie lwowskim na Ukrainie.
Przypisy
1. ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej poza granicami Polski.
2. ↑ jako gmina jednostkowa gmina Parchacz istniała także wcześniej
3. ↑ Dz. U. z 1934 r. Nr 64, poz. 554 - Podział powiatu sokalskiego w województwie lwowskiem na gminy wiejskie

kresowiak

Gmina Skomorochy – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1939 [2] w woj. lwowskim. Siedzibą gminy były Skomorochy (obecnie wieś na Ukrainie; Скоморохи).
Gmina zbiorowa Skomorochy została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie sokalskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin (wsi): Baranie Peretoki, Cieląż, Horodłowice, Ilkowice, Pieczygóry, Skomorochy, Stanisławówka, Steniatyn, Świtarzów i Ulwówek [3].
We wrześniu 1939 roku obszar gminy został zajęty przez wojska radzieckie a od 1941 roku znajdował się pod okupacją niemiecką (Generalne Gubernatorstwo). W 1944 roku gmina weszła w skład ZSRR (znajduje się obecnie w rejonie sokalskim w obwodzie lwowskim na Ukrainie), oprócz gromad Cieląż, Horodłowice, Pieczygóry i Ulwówek, które weszły w skład gminy Chorobrów, przyłączonej do powiatu hrubieszowskiego w woj. lubelskim [4] (w 1951 roku całą gminę Chorobrów przyłączono do ZSRR).
Przypisy
1. ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej poza granicami Polski.
2. ↑ jako gmina jednostkowa gmina Skomorochy istniała także wcześniej
3. ↑ Dz. U. z 1934 r. Nr 64, poz. 554 - Podział powiatu sokalskiego w województwie lwowskiem na gminy wiejskie.
4. ↑ Akta gminy Chorobrów - Archiwum Państwowe w Lublinie Oddział w Chełmie

kresowiak

Gmina Tartaków (pocz. gmina Tartaków Miasto) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1939 [2] w woj. lwowskim. Siedzibą gminy był Tartaków (obecnie wieś na Ukrainie; Тартаків).
Gmina zbiorowa Tartaków Miasto [3] została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie sokalskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin (wsi): Bobiatyn, Horbków, Komarów, Kopytów, Leszczatów, Łuczyce, Perespa, Perwiatycze, Spasów, Szarpańce, Tartaków Miasto, Tartaków Wieś, Tartakowiec, Wolica Komarowa i Zubków [4].
We wrześniu 1939 roku obszar gminy został zajęty przez wojska radzieckie a od 1941 roku znajdował się pod okupacją niemiecką (Generalne Gubernatorstwo). W 1944 roku gmina weszła w skład ZSRR; znajduje się obecnie w rejonie sokalskim w obwodzie lwowskim na Ukrainie.
Przypisy
1. ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską, po II wojnie światowej poza granicami Polski.
2. ↑ jako gmina jednostkowa gmina Tartaków istniała także wcześniej
3. ↑ Niektóre miejscowości posiadały w nazwie wyraz Miasto - pisany wielką literą – mimo braku praw miejskich (np. Pruchnik Miasto, Waręż Miasto, Tartaków Miasto). Wyraz ten stanowił integralną część nazwy miejscowości (choć nie przesądzał bynajmniej jej charakteru topograficznego) aby odróżnić ją od innej (topograficznie wiejskiej) miejscowości o identycznej nazwie w tej samej okolicy (np. Pruchnik-Wieś, Waręż-Wieś, Tartaków-Wieś) - wg publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIII - Województwo Lwowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
4. ↑ Dz. U. z 1934 r. Nr 64, poz. 554 - Podział powiatu sokalskiego w województwie lwowskiem na gminy wiejskie.

kresowiak

Gmina Waręż (pocz. gmina Waręż Miasto; od 1951 gmina Hulcze) – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1951 [3][4] w woj. lwowskim/lubelskim. Siedzibą gminy był Waręż (obecnie wieś na Ukrainie; Варяж).
Gmina zbiorowa Waręż Miasto [5] została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie sokalskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin (wsi): Dłużniów, Horodyszcze Waręskie, Hulcze, Kościaszyn, Leszczków, Liwcze, Liski, Łubów, Przewodów, Rusin, Sulimów, Waręż Miasto, Waręż Wieś, Winniki i Żniatyn [6].
W 1943 roku gmina składała się z 1 miasta – Waręża i 18 gromad: Chochłów, Dłużniów, Horodyszcze, Hulcze, Korków, Kościaszyn, Leszczków, Liski, Liwcze, Łubów, Polanka, Przewodów, Rusin, Sulimów, Sulimów-Kolonia, Waręż-Wieś, Winniki i Żniatyn [7]. W 1944 roku gminę przyłączono do powiatu hrubieszowskiego w woj. lubelskim [7]. Również w 1944 roku do gminy Waręż przyłączono z powiatu sokalskiego (woj. lwowskie) obszar zniesionej gminy Hulcze [8].
Gmina została zniesiona w dniu 26 listopada 1951 roku w związku z przeniesieniem siedziby z Waręża do Hulczów i zmianą nazwy jednostki na gmina Hulcze [9]. Przyczyną tego manewru było odstąpienie Związkowi Radzieckiemu części terytorium gminy Waręż (co prawda mniejszej, lecz z położoną w niej siedzibą Warężem [10]) w ramach umowy o zamianie granic z 1951 roku [11]. W lipcu 1952 roku nowa gmina Hulcze składała się z 10 gromad [12].
Przypisy
1. ↑ W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską; w 1951 roku większą część jej obszaru włączono do ZSRR.
2. ↑ Spis ludności z 14 lutego 1946 roku
3. ↑ do 25 listopada 1951 roku
4. ↑ jako gmina jednostkowa gmina Waręż istniała także wcześniej
5. ↑ Niektóre miejscowości posiadały w nazwie wyraz Miasto - pisany wielką literą – mimo braku praw miejskich (np. Pruchnik Miasto, Waręż Miasto, Tartaków Miasto). Wyraz ten stanowił integralną część nazwy miejscowości (choć nie przesądzał bynajmniej jej charakteru topograficznego) aby odróżnić ją od innej (topograficznie wiejskiej) miejscowości o identycznej nazwie w tej samej okolicy (np. Pruchnik-Wieś, Waręż-Wieś, Tartaków-Wieś) - wg publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom XIII - Województwo Lwowskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1924
6. ↑ Dz. U. z 1934 r. Nr 64, poz. 554 - Podział powiatu sokalskiego w województwie lwowskiem na gminy wiejskie.
7. ↑ 7,0 7,1 Akta gminy Waręż - Archiwum Państwowe w Lublinie Oddział w Chełmie
8. ↑ Akta gminy Hulcze - Archiwum Państwowe w Lublinie Oddział w Chełmie
9. ↑ Dz. U. z 1951 r. Nr 60, poz. 412
10. ↑ Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku (rozdział II – Terytorium i podział administracyjny). Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania, 2005.
11. ↑ Dz. U. z 1952 r. Nr 11, poz. 63
12. ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa

kresowiak

Gmina Bełz (od 1951 gmina Chłopiatyn)

– dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1951 [3] w woj. lwowskim/lubelskim. Siedzibą gminy był Bełz, który nie wchodził w jej skład stanowiąc odrębną gminę miejską (obecnie miasto na Ukrainie; Белз).
Gmina zbiorowa Bełz została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie sokalskim w woj. lwowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin (wsi): Bezejów, Budynin, Cebłów, Chłopiatyn, Góra, Kuliczków, Machnówek, Myców, Oserdów, Piwowszczyzna, Prusinów, Przemysłów, Siebieczów, Tuszków, Waniów, Wierzbiąż, Witków, Worochta, Wyżłów i Żużel [4].
W 1943 roku gmina składała się z 19 gromad: Bełz, Bezejów, Budynin, Cebłów, Chłopiatyn, Głuchów, Machnówek, Myców, Oserdów, Piwowszczyzna, Przemysłów, Siebieczów, Tuszków, Wierzbiąż, Witków, Worochta, Wyżłów i Żużel [5]. W 1944 roku o połowę mniejszą (niż w 1939 roku [6]) gminę przyłączono do powiatu hrubieszowskiego w woj. lubelskim [5].
Gmina została zniesiona w dniu 26 listopada 1951 roku w związku z przeniesieniem siedziby z Bełza do Chłopiatyna i zmianą nazwy jednostki na gmina Chłopiatyn [7]. Przyczyną tego manewru było odstąpienie Związkowi Radzieckiemu większej części terytorium gminy Bełz (południowo-zachodni obszar z m.in. Cebłowem, Siebieczowem, Żużlem, Przemysłowem oraz jej siedzibą – Bełzem [8]) w ramach umowy o zamianie granic z 1951 roku [9]. W lipcu 1952 roku nowa gmina Chłopiatyn składała się z 6 gromad [10].
Przypisy
1. ↑ W czasie II wojny światowej poza administracją polską; w 1951 roku większą część jej obszaru włączono do ZSRR.
2. ↑ Spis ludności z 14 lutego 1946 roku
3. ↑ do 25 listopada 1951 roku
4. ↑ Dz. U. z 1934 r. Nr 64, poz. 554 - Podział powiatu sokalskiego w województwie lwowskiem na gminy wiejskie.
5. ↑ 5,0 5,1 Akta gminy Bełz - Archiwum Państwowe w Lublinie Oddział w Chełmie
6. ↑ Obszary na południe od Sołokii z m.in. Kuliczkowem i Waniowem włączono do ZSRR
7. ↑ Dz. U. z 1951 r. Nr 60, poz. 412
8. ↑ Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku (rozdział II – Terytorium i podział administracyjny). Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania, 2005.
9. ↑ Dz. U. z 1952 r. Nr 11, poz. 63
10. ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa

Janek

.
Polskie kresy na płytach dvd
@@@

Trwający ponad 80 minut film pt: "Wilno z okna na Szkaplernej" pokazuje wędrówkę rodowitej wilnianki, która po śmierci ojca, jako kilkuletnie dziecko, w 1954 z matką wyjechała na Ziemie Zachodnie.

Po ponad 50 latach wróciła do Wilna i razem ze stryjecznym bratem zaczęła szukać śladów młodości jej rodziców i krewnych oraz swojego dzieciństwa.

Tak jak miała szczęście odkryć, że jej stryj nie zginął w bombardowaniu Baranowicz w czasie wojny, a po jej zakończeniu ożenił się i wyjechał w 1945 r. do Polski, tak - dzięki pomocy rektora kościoła NMP Na Piaskach w Wilnie - odnalazła groby ojca i brata oraz dom na ul. Szkaplernej, w którym mieszkała jako dziecko.

Film, nagrany w nowoczesnym formacie ekranowym (16:9), pokazuje wędrówkę po cmentarzach, starych uliczkach i zaułkach Wilna, fragmenty liturgii w Kościołach i cerkwiach, a przede wszystkim w kościele franciszkańskim i kaplicy Matki Boskiej Ostrobramskiej.

Szczegółowe informacje i zamówienia:

[link widoczny dla zalogowanych]
tel.660-332-172

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

Film DVD dla Ciebie

Na filmie dvd (28 minut w formacie ekranowym 16:9)
niesamowita historia ludzi i cudownego obrazu
Matki Boskiej Łaskawej z Tartakowa k/Sokala w woj. Lwowskim

kilka fotek z tego filmu na stronie:
[link widoczny dla zalogowanych]

Zamówienia proszę składać pod adresem:

[link widoczny dla zalogowanych]

lub telefonicznie: 94-340-60-06

@@@@@@@@@@@@@@@@

KrystynaUchto@poczta.onet · Gość